Latin : texte 5

Si possent homines, proinde ac sentire videntur
Pondus inesse animo quod se gravitate fatiget,
E quibus id fiat causis quoque noscere, et unde
Tanta mali tamquam moles in pectore constet,
Haut ita vitam agerent, ut nunc plerumque videmus
Quid sibi quisque velit nescire, et quaerere semper
Commutare locum, quasi onus deponere possit.
Exit saepe foras magnis ex aedibusille,
Esse domi quem pertaesumst, subitoque revertit,
Quippe foris nihilo melius qui sentait esse.
Currit agens mannos ad villam praecipitanter,
Auxilium tectis quasi ferre ardentibus instans.
Oscitat extemplo tetigit cum limina villae,
Aut abit in somnum gravis atque oblivia quaerit,
Aut etiam properans urbem petit atque revisit.
Hoc se quisque modo fugit, at, quem silicet, ut fit,
Effugere haud potis est, ingratis haeret et odit,
Propterea morbi quia causam non tenet aeger ;
Quam si bene videat, jam rebus quisque relictis
Naturam primum studeat cognoscere rerum,
Temporis aeterni quoniam, non unius horae,
Ambigitur status, in quo sit mortalibus omnis
Aetas, post mortem quae restat cumque, manenda.